Undirbúningur

Það er einhvervegin hávetur þessa dagana. Frostið og vindurinn láta engan í friði og úlpurnar góðu sem keyptar voru í Svíþjóð koma sér einstaklega vel. Engu að síður finn ég öðru hvoru fyrir smá vori í kroppnum... svona innst inni.

Kannski er það vegna þess að að ég veit að vorið kemur með ófædda barninu okkar og það styttist óðum í það. Það fer ekki endilega mikið fyrir hinni klassísku hreiðurgerð en engu að síður erum við farin að huga að hinu og þessu sem breytist við komu barnsins. Jafnt veraldlegum sem andlegum hlutum.

Janúar hefur nýst mér vel í hverslags undirbúning þar sem ég verð að vinna töluvert meira í febrúar og mars (fram að settum degi) og því finnst mér upplagt að nýta þessa daga í janúar til að undirbúa kennslu, ganga frá lausum endum og hafa flesta hluti á hreinu. Í febrúar og mars ætla ég nefnilega að gera mitt besta til þess að njóta hverja lausa mínútu í að slaka á og undirbúa mig bæði líkamlega og andlega fyrir stóra hlutverkið.

Þetta tvennt helst nefnilega í hendur í mínu lífi - að vera vel undirbúin veraldlega og að líða vel andlega. Það skiptir ekki öllu máli fyrir hvaða viðburð eða í hvaða aðstæðum. Þetta gildir almennt fyrir mig. Ef ég hef það á tilfinningunni að ég sé með flesta hluti á hreinu í veraldlegum skilningi þá finnst mér ég líka vera tilbúin andlega - og öfugt auðvitað. Tvær hliðar á sömu krónunni.

Baby-gadget

Hversu mikið eða lítið þarf eitt barn?

Það var að sjálfsögðu sterkur leikur hjá okkur að eignast barn svona í seinni kantinum miðað við vini og systkini. Ég treysti að minnsta kosti á að flestur sá útbúnaður sem ungabarni er nauðsynlegur sé til í geymslum og bílskúrum landsins.

Nauðsynjalistinn lengist engu að síður með hverjum deginum sem líður nær fæðingu og enn virðist ég hafa meiri áhyggjur af veðrinu heldur en þessum lista. Eða það er kannski ekki alveg satt við Lárus erum búin að fara í nokkrar vagnabúðir og velja eitt líklegt faratæki. Við fjárfestum síðan í tveimur "göllum" eða samfellum (er ekki alveg klár á muninum ennþá) úr H&M búðinni. Voðalega sætt - einn soldið stelpulegan og annan soldið strákalegan ef hægt er að tala um slíkt. Við fengum síðan æðislega falleg föt í jólagjöf frá Ítölskum vinum sem gætu sómað sér vel sem "heimferðarföt" en þau eru víst stórt og mikið atriði í þessu ferli öllu saman (að velja réttu fötin semsagt).

Bílstóll er eitthvað sem allar bækur segja að sé algjört nauðsynjatól - og ennþá nauðsynlegra að læra á gripinn áður en barnið er sett í hann í fyrsta skiptið. Þannig að það þyrfti jafnvel að huga að því. Veit um nokkrar góðar vinkonur og fjölskyldumeðlimi sem eiga stóla sem ekki eru lengur í notkun og næsta skref er þá væntanlega að skoða þessa gripi og ath hvernig okkur líst á.

Annars held ég að þetta reddist allt saman og yfirleitt finnur maður ef manni vantar eitthvað um leið og manni vantar það. Mikilvægast er að barnið komi og þá hef ég á tilfinningunni að það streymi að ýmislegt bæði stórt og smálegt sem kemur vafalítið að góðum notum.

Ég finn barnið sprikla og sparka allan liðlangan daginn (og nóttina líka ef því er að skipta) og það er bara jákvætt. Þetta barn byrjar að minnsta kosti tilveru sína í móðurkviði með tilþrifum og lætur taka vel eftir sér... spurning hvernig það verður þegar það kemur síðan í heiminn?