Lífið okkar Lárusar virðist hálf súrealískt þegar rannsóknarskýrslur, eldgos, flóð og aðrar ógnir og óvættir líta dagsins ljós á Íslandi. Tíminn flýgur áfram og eitthvað nýtt og spennandi virðist gerast á hverjum degi.
Lárus var það sem kallast grasekkill á íslensku en "Rodrigues" á spænsku á meðan ég skrapp í nokkurskonar vinnuferð til Kaupmannahafnar. Þrátt fyrir makaleysið átti hann samt góða viku, spilaði körfubolta, þjálfaði og eyddi góðum tíma með vinum sínum. Í danaveldi átti ég fyrirkvíðanlegt samtal við skattinn sem endaði eins og í ævintýri (góðu ævintýri ekki neinu Grimm ævintýri). Ég eyddi líka tíma með nokkrum góðum vinkonum og vinum sem minnti mig rækilega á gildi vináttu og notalegheita í lífinu. Ég fór í klippingu, borðaði góðan mat og hjólaði um alla borg með vindinn í fangið - semsagt afar frískandi og upplífgandi ferð.
Það var samt ágætt að koma aftur í faðm ástmannsins, fá smá skammt af sól og sumaryl, finna stresshnútinn myndast í maganum og opna bækurnar. Nú er vika í Ítalíuferðina og á þessari viku þarf ansi mikið að gerast í ritgerðarmálum. Ég var þess fullviss í gær að ég hefði góðar tvær vikur til stefnu en svona svíkur tíminn mann oft og iðulega. Þá er bara að setja í fimmta gír og læra bæði nótt og dag - skipuleggja hvern klukkutíma og vona það besta
Við erum ennþá svo gott sem grunlaus um hvað framtíðin (næsta haust) kemur til með að bjóða okkur upp á og höfum ekki tekið neina ákvörðun um borg, land, stað eða störf... við lifum á ystu nöf!
Síðar vinir, óskum allra góðrar viku og segjum næst frá Ítalíuför okkar
Lárus var það sem kallast grasekkill á íslensku en "Rodrigues" á spænsku á meðan ég skrapp í nokkurskonar vinnuferð til Kaupmannahafnar. Þrátt fyrir makaleysið átti hann samt góða viku, spilaði körfubolta, þjálfaði og eyddi góðum tíma með vinum sínum. Í danaveldi átti ég fyrirkvíðanlegt samtal við skattinn sem endaði eins og í ævintýri (góðu ævintýri ekki neinu Grimm ævintýri). Ég eyddi líka tíma með nokkrum góðum vinkonum og vinum sem minnti mig rækilega á gildi vináttu og notalegheita í lífinu. Ég fór í klippingu, borðaði góðan mat og hjólaði um alla borg með vindinn í fangið - semsagt afar frískandi og upplífgandi ferð.
Það var samt ágætt að koma aftur í faðm ástmannsins, fá smá skammt af sól og sumaryl, finna stresshnútinn myndast í maganum og opna bækurnar. Nú er vika í Ítalíuferðina og á þessari viku þarf ansi mikið að gerast í ritgerðarmálum. Ég var þess fullviss í gær að ég hefði góðar tvær vikur til stefnu en svona svíkur tíminn mann oft og iðulega. Þá er bara að setja í fimmta gír og læra bæði nótt og dag - skipuleggja hvern klukkutíma og vona það besta
Við erum ennþá svo gott sem grunlaus um hvað framtíðin (næsta haust) kemur til með að bjóða okkur upp á og höfum ekki tekið neina ákvörðun um borg, land, stað eða störf... við lifum á ystu nöf!
Síðar vinir, óskum allra góðrar viku og segjum næst frá Ítalíuför okkar
